با این وجود، ماشین باید با من پیاده شود. “وسیله حمل و نقل” کاملاً برع، قفس گاراژ شکل با والدین پارانوئید است. مسلماً «ماشین ک،یک» مترادف با قدرد، ویژه از ارزش است. ک،یک من با دستکش ابریشمی کار نمی‌شود، 380 SLC من مانند کتاب مدرسه، آبجو، بوسه است. موجود در زندگی روزمره، مورد استفاده، دوست داشتنی، با سلولیت روی ضربه گیرها و حفره های رنگ درهای آن. واقعا وحشتناک است، اما عشق کور است. وقتی ماشین جدیدی می‌رانم، جو،اش پشت سن من پنهان می‌شود. احساس پیری و نامرئی می کنم. انجام کارهای روزمره ام در ک،یک من ناشایست و غیرمنطقی است، به خصوص رانندگی هر روز با آن در هر شرایط آب و هوایی. اگر برای رانندگان وسایل نقلیه ک،یک تست استعداد وجود داشت، مطمئنا قبول نمی شدم!
