نه، رانندگان مسابقه عموماً «{`خنده»} خودخواه هستند. ما هرگز با رانندگان دیگر صحبت نمی کنیم.
می‌د،د، ما از آغازی واقعاً فروتنانه آمده‌ایم و ذهنیتی کاملاً متفاوت با آن بچه‌هایی داشتیم که هرگز نگران مسابقه بدی نبودند، زیرا پول کافی برای ادامه دادن داشتند. برای ما فقط یک مقدار فرصت وجود داشت و باید از آن نهایت استفاده را می کردیم. ما همیلتون ها ترجیح دادیم هیچ اشتباهی نکنیم.
منبع: https://www.mercedes-benz.com/en/exclusive/mercedes-me-magazine/lewis-hamilton-is-there-such-a-thing-as-perfect/
او انجام داد. وقتی من تازه کارتینگ را شروع کرده بودم، او می رفت و می دید سریع ترین بچه، قهرمان کیست. او در گوشه‌ها می‌ایستاد و محل ترمز کودک را پیدا می‌کرد و سپس برای من علامتی می‌گذاشت که دو متر از آن نقطه گذشته بود و به من می‌گفت: «اینجا باید ترمز کنی.» من این کار را بارها انجام دادم و هر بار از مسیر خارج می شدم. به همین دلیل من یکی از آ،ین ترمزها هستم.
وقتی راننده جوان‌تری بودید، آیا رانندگان مسن‌تری پیش شما می‌آمدند و راهنمایی می،د؟
آیا شما و پدرتان فرهنگ خطا را داشتید؟ به عبارت دیگر، آیا اشتباهات تا زم، که از آنها درس گرفته اید مشکلی ندارند؟
